| |
Μην νιώσεις τίποτε.. δεν θέλω να πονάς
Ούτε ανάμνηση δική μου μην κρατήσεις
Σε παραμύθι ζούσα.. κάποιας Χαλιμάς
Κι είπες για λίγο κάτι ψεύτικο να ζήσεις...
Τα παραμύθια έχουνε αρχή και τέλος
Μα εσύ έφυγες με τρόμο στα μισά
Αφού μου πέταξες του έρωτα το βέλος
Άρχισε μέσα μου Βαρδάρης να φυσά...
Υπάρχουν πράξεις που σου κόβουνε τα πόδια
Υπάρχουν φράσεις που σε κάνουνε να κλαις
Υπάρχουν όνειρα που μοιάζουνε με ρόδια
Μα σαν τα σπάσεις θα σου πούνε ότι φταις...
Φύγε λοιπόν.. και πες πως τίποτε δεν είδες
Πως δεν με άγγιξες.. δεν μ' είχες αγκαλιά
Και για τις μνήμες σου χαρίζω δυο ασπίδες
Για να αντέξεις μες στου χρόνου την φθορά...
Κι αν σε πονέσουνε οι νύχτες.. μην λυπάσαι
Πες πως αναίτια η θλίψη σε νικά
Αφού με έδιωξες.. δεν πρέπει να φοβάσαι
Μοιάζει με πέτρα η δική σου η καρδιά...
23-9-2012
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
