| |
Σ΄ έχει πνιγμένο όπως είπες η δουλειά
κι όλο μου λες ότι γι αυτά δεν έχεις χρόνο
πάνω στο τζάμι σου νεκρά πέφτουν πουλιά
που όμως συνήθισες να ζεις μ αυτό το φόνο.
.
Τις νύχτες κάθεσαι στον καναπέ μπροστά
καμπουριασμένος στην οθόνη διασκεδάζεις
σαν μια σκιά, περνάει η ζωή σου, στα σβηστά
κι όμως απ' όλους εσύ φίλε με τρομάζεις.
.
Ναι με τρομάζεις, ανθρωπάκο, θα στο πω
γιατί είσαι σάπιος και μυρίζεις ναφθαλίνη
σε τρέμω τόσο, όταν λες ευχαριστώ
σαν σου πετούν, όπως τον σκύλο, ελεημοσύνη.
.
Τρομάζω τόσο που αδιάφορα κοιτάς
τόσο που αθέλητα τα χείλη μου ματώνω
κι όταν σε νιώθω δίπλα μου να περπατάς
να αναπνεύσω δεν μπορώ πια οξυγόνο.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
|
