| |
Μέσα εδω στον βρώμικο κι ανίκητο λαιμό μου
Υπάρχει ένας αξεστος και γέρος ουρανός
Που του ξερναω πανω του, τον θλιβερό καιρο μου
Όταν περνιεμαι ανίκητος κι ολόκληρος θεος
Μέσα εδω οι αγάπες μου τρέχουν χωρις κεφάλι
Έτσι δεν βλεπουν οι τυφλες που είναι η ψυχή
Ψάχνουν βαθιά στο στόμα μου Μήπως την βρουν και πάλι
Μ αυτό είναι γεμάτο με λασπες και βροχή
Δαγκώνω ετσι το σαπιο μου και γερο ουρανο μου
Για να πονεσει η ψυχή, μήπως έξω και βγει
Κι όλη η βρώμια αυτή, που έχω στο λαιμό μου
Να βγει κι αυτή από μέσα μου κι άλλος την καταπιεί
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
