| |
Πλατιάζει η φαντασία σου, με ίχνη παιδικά
που ονειρομάνες βύζαξαν
κι αλίκνιστα κοιμούνται
να αντισταθμίσουν δεν μπορούν, στιχάκια ερωτικά
τους έχουν σβήσει τις χαρές
μα άλλα πολλά θυμούνται
Πως άρχισαν, πώς τέλειωναν, εκείνους τους καιρούς
λόγια που πόθους έκρυβαν
κάτω από τα σεντόνια
αναβοσβήναν οι στιγμές με όρκους ζοφερούς
σαν θύμωναν οι άνοιξες
χωρίς τα χελιδόνια
Με τα πετάγματα δειλά στο ύψος των ενοχών
δίχως ανάσες λεύτερες
αγάπες βαφτισμένες
ακάλυπτα τα βλέμματα με μάσκες εποχών
συρρικνωμένα μυστικά
κι αλήθειες μουδιασμένες
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
