| |
Αγαπημένε μου, φτάνουμε σε λίγο,
Στην θάλασσα της αιώνιας ησυχίας,
Θα πετάξουμε τα ρούχα της παλιάς ζωής,
Θα διαλύσουμε τα δεσμά των συμπλεγμάτων
Έρχεται η ημέρα , η αγία, η φωτεινή,
Με την πρώτη αχτίδα της απελευθέρωσης,
Εκείνη την ημέρα, σου ορκίζομαι,
Εκείνη την ίδια στιγμή ακριβώς,
Θα ετοιμάσουμε την ενθουσιώδη φυγή
Από τις τελευταίες αλυσίδες,
Θα ταξιδέψουμε σιωπηλά, αθόρυβα,
Προς το στασίδι των δακρύων.
Μέσα στη σιωπή, μέσα στη γνώση
Του επερχόμενου θανάτου και της αξίας,
Θα χαθούν από τα μάτια σου αιώνια
Όλα τα φίλτρα που σε ζαλίζουν, σε τυφλώνουν.
Εκείνη τη μέρα, ο στόχος θα είναι μοναδικός,
Μόνο η αγιότητα και η ευτυχία που την περιβάλλει
Δε θα φοβηθείς, δε θα νυστάξεις,
Με τον Γενναίο, με τον Πρώτο, με όλους,
Μέσα στη νύχτα, προς το στασίδι,
Μέσα στο χρόνο, αλλά χωρίς την απειλή του
(Για εκείνο το παιδί, που κράτησε τον λόγο της υπομονής:
– Θα σε φυλάξω την ώρα της δοκιμασίας)
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
