| |
Κάπου, κάποτε δεν ξέρω ήταν ένας βασιλιάς
που ΄χε χτίσει ένα κάστρο σ΄ ύψος αετοφωλιάς
αλαζόνας με δεκάδες υπουργούς και αυλικούς
και του καναν τεμενάδες σε ρυθμούς χερουβικούς
.
Κάτω βέβαια δυστυχούσε όπως πάντα ο λαός
μα φωνή όμως δεν ηχούσε μ΄ ακαθόριστος αχός
απνευστί τους είχαν μάθει να αντέχουνε πολλά
μ΄ άδειο πάντοτε στομάχι και με όνειρα τυφλά.
.
Κάποιος βγήκε νέος όμως, δίχως φόβο και ντροπή
πως υπάρχει άλλος δρόμος έλεγε απ΄ τη σιωπή
έμαθαν γοργά τα νέα βέβαια οι αυλικοί
τους τα είπανε λαθραία ''βολεμένοι'' χωρικοί
.
Στείλαν τότε να διασπείρουν ψέματα γι΄ αυτόν πολλά
είδωλο μην αναγείρουν, να ν΄τα λόγια του θολά
αλλά μάταια όλα, στράφι, δεν πιστέψανε λαλιά
κι έτσι τρέχει το ''συνάφι'' να τα πει στον βασιλιά
.
του το είπαν και εκείνος έστειλε ευθύς στρατό
''να εκεί είναι ο κρετίνος,'' πέσαν πάνω του εκατό
και δεμένο τον τραβάνε ευθύς μπρος στον βασιλιά
στον ηγέτη τον πετάνε και του βγάζουν τη θηλιά
.
Ούτε σκύβει, ούτε φοβάται, και γενναία του μιλά
κι απ΄ το θάρρος του τρομάζουν τα βασιλικά σκυλιά
''στη κρεμάλα'' τότε δίνει, εντολή ο βασιλιάς
''και παράδειγμα να γίνει κάθε τέτοιας αμυαλιάς!''
.
Την αυγή σαν ξημερώνει τα σκυλιά τον οδηγούν
και τον πάνε στην αγχόνη και για θάνατο διψούν
λίγο πριν το τέλος έρθει, λόγο βγάζει ο βασιλιάς
πως ευθύνη μόνο φέρνει γι όλα αυτός ο κατσαπλιάς
.
Ξάφνου κάποιοι ήχοι σπάνε του θανάτου τη σιγή
σείονται μεμιάς τα τείχη απ ΄του κόσμου την οργή
πάγωσε ο βασιλέας, σκόρπισαν οι αυλικοί
δεν περίμεναν να δούνε τέτοια στάση εχθρική
.
λύγισαν μεμιάς τα τείχη, όπλα άφησε ο στρατός
άφαντος ο βασιλέας και οι αυλικοί καπνός
και ορκίστηκαν μ΄ ευθύνη μην ξανασυμβεί αυτό
και πως τη δικαιοσύνη θα την έχουν φυλαχτό.
.
Όλα αυτά θαρρώ σκεφτόταν στην θηλιά ο κατσαπλιάς
καθώς μίλαγε ακόμα σε αυτόν ο βασιλιάς
μα δεν σπάσανε τα τείχη ούτε μπούκαρε ο λαός
άλλο ''ενωμένα στήθη,'' συνονθύλευμα κι αχός.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
|
