η φωνή της οργής του Θεού ο αήρ που ανηλεώς βογγώντας σφυρίζει
ακατάπαυστη οργή στην κακία των ανθρώπων την ακατάπαυστον ύβριν
της αγάπης ο αέρας που της κακίας τα κάρβουνα αναζωπυρώνει
αποδείχθηκε λίγη του Κάιν η ποινή και το δώρο που κέρδισε μέγα
και της Εύας που ξέρει τα πάντα καλύτερα η προστυχιά έχει προστάτες
κριμα που, δεν κατα,λαβαίνουν οι λαοί του οργισμένου ανέμου τη γλώσσα
το τομάριτου μόνο επρεπε ο Λαοκόων απ’ τη μέλλουσα οδύνη να σώσει
