| |
Η σκέψη μου πέταξε, μονάχη βουβή,
Σε άγνωστα μέρη, δεν είχε ξαναδεί,
Σε άλλους ανθρώπους, ξανθούς, μελαμψούς,
Τι είναι στ ‘ αλήθεια τ’ ανθρώπου ο νους.
Ήρθες στον ύπνο μου, για πρώτη φορά.
Ντυμένη στα άσπρα μ’ αγγέλου φτερά,
Αλήθεια σας λέω, τι νύχτα κι΄ αυτή,
Στα χείλη μου έδωσες, αγάπης φιλί.
Δεν ήταν σαν τ’ άλλα, τρελά βιαστικά,
Είμαι μεγάλος και ξέρω απ’ αυτά,
Δεν βρίσκω την λέξη, πως να το πω,
Στα χείλη την γλύκα, ακόμα κρατώ.
Στην σκέψη μου πάντα, με συντροφεύεις,
Σε κόσμους ωραίους, με ταξιδεύεις,
Της καρδιάς μου τον πόνο, εσύ με γιατρεύεις,
Κοντά μου για πάντα μείνε, μη φεύγεις.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
