| |
Έχω τώρα τελευταία κάποιον κόμπο στον λαιμό
που μου τρώει λυσσαλέα το κορμί και το μυαλό
πήγα σε γιατρούς, ματαίως, δεν μου βρήκαν γιατρικό
κι ύστερα μου 'παν ευθέως, ''θα ναι ψυχολογικό!''
.
Μάλλον θα 'ναι απομεινάρι κάποιων δύστοκων καιρών
όνειρα από σφουγγάρι κι από δύστροπο παρών
κι ήρθα ΄δω να σ ΄αναλύσω πόνους εσωτερικούς
μ΄ από που να ξεκινήσω, φίλε πνίγομαι μ΄ ακούς?
.
Με μαστίζει χρόνια πόνος, αθεράπευτος, βουβός
του ονείρου δολοφόνος, ύπουλος χειραγωγός
μου στερεί το οξυγόνο, πνίγομαι φίλε μ΄ ακούς
κι αν κοιτάξω βλέπω μόνο, σύρματα, στολές, στρατούς
.
Βλέπω τους λαούς σκυμμένους να ΄χουνε εκπαιδευτεί
από τους ''καλοθρεμμένους.'' Να ΄χουν χρόνια αποδεχτεί
πως να παίζουνε τον ρόλο, του ασήμαντου αμνού
κι ούτε δάκρυ ονειροπόλο, για παιδιά άλλ' ουρανού.
.
Ξέρω αναφανδόν τους ραίνει, το τσουνάμι του καιρού
απ΄ την πλάνη χορτασμένοι, κουστωδία των γκουρού
μπούκωσα να υπακούω ''ειδικούς'' και ''λογικούς''
νουθεσίες ν΄ αντικρούω, φίλε πνίγομαι μ΄ ακούς?
.
Με στοιχειώνουν οι προφήτες οι χρησμοί με λοιδορούν
και στο τζάμι μου σπουργίτες, πέφτουν και αιμορραγούν
πέφτουν κάτω ματωμένοι έρμαια είναι των τροχών
στην πορφύρα γη βαμμένη και βορά των εποχών.
.
Κόμπους μέσα δολοφόνους, έχω στο λαιμό, μ΄ ακούς
δεν βαστώ άλλο τους πόνους, τους ψυχοσωματικούς
τι να βρούνε στους φακέλους, τάχα τους ιατρικούς,
χόρτασα τους ''αρχαγγέλους,'' οξυγόνο θέλω ακούς?
.
Τον κοιτούσα τόση ώρα, ίσως και αφ΄ υψηλού
και μου φάνηκαν πως λόγια, ήτανε αυτά τρελού
ξάφνου ένιωσα το πόνο, σας ορκίζομαι κι εγώ
και ζητούσα οξυγόνο κι ένιωθα πως θα πνιγώ.
.
Είδα του καιρού φονιάδες και τ΄ αμέτρητα κελιά
κι απ΄ το τζάμι μου μυριάδες πέφτανε νεκρά πουλιά
μείναμε για λίγο αντάμα, δίχως λόγια, σιωπηλοί
ήρωες σε κάποιο δράμα, ή απλώς δύο τρελοί?
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
