Τι θέλει αυτη η ανάμνηση εδώ
είναι ακάλεστη σ' αυτην εδώ τη νύχτα
μιλάει πάντα σε παράλογο ρυθμό
κι οι σκέψεις μπλέκονται σαν μπερδεμένα δίχτυα
Ένα μεγάλο ταξίδι το δάκρυ
ίσως μια θάλασσα στου χρόνου την άκρη
μια σταγόνα που γεμίζει ωκεανούς
για τους μικρούς και τους απέραντους λυγμούς
ένα μεγάλο φεγγάρι η ελπίδα
φωτίζει μόνο αυτα που δεν είδα
και όσα πέρασαν σαν ήχος μπροστά μου
στις λεπτομέρειες ήταν όλα δικά μου
Τι θέλει αυτη η ανάμνηση εδώ
εκει που νόμιζα ότι θα ισορροπήσω
πονάει πάντα όταν λεει σ' αγαπώ
δεν έχω τρόπο , κάποτε να την νικήσω
