| |
| | Τα λιόκλαρα στεφάνια μας |  | | | Καλημέρα φίλοι μου, να είστε καλά, σας ευχαριστώ όλους. | | |
Όταν τ` αλώνια είχαν φως
θέριευαν τα κυπαρισσόπουλα
είχε η γης χορτάρι
κι ο Ιούλης, κόκκινες παπαρούνες
στρώμα,
δεν είχαν σκουριάσει τα σπαθιά.
Στα μνήματα χόρευαν γιορτινά
οι ψυχές,
κι έλαμπε, ήλιος Ηλιάτορας
στη πέτρα του ποιητή.
Ακουγόταν, το αει καρτέρει,
αει καρτέρει, στη Μπόχαλη
ψηλά στο Ακρωτήρι.
Οι μανάδες του λυγμού γίνονταν
τραγούδια,
οι δρόμοι αλυσίδα αγώνας
και γροθιά.
Όταν πετούσαν οι αετοί
κι οι γερανοί σκέπασαν την πόλη
τ` αμούστακα τα κρίνα θέριευαν
να πνίξουν τα σφελάχτρια
να ρίξουν τα σύρματα.
Όλοι οι μεγάλοι ψηλώναμε
για την σπορά των ηρώων, που έρχεται.
Όταν όλα τα πλάκωνε η σκλαβιά,
η ελευθερία ήταν ιδανικό, σκοπός και πάθος.
Οι πάγοι είχαν λιώσει από καιρό!!!
χιλιάδες κόκκινα γαρύφαλλα σκέπαζαν
το νεανικό αίμα.
Στα ξέφωτα ακουγόταν ο αχός,
της περηφάνειας μας.
Είχαμε τα μαλλιά λυτά,
τα περιστέρια στολίδια
τα λιόκλαρα στεφάνια μας.
16-2-2025
Αδαμοπούλου Γεωργία
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
ΑΜΑΡΥΛΙΣ
16-02-2025 @ 06:16 | Και τι δεν θα κάναμε για
αυτήν τη πατρίδα.
΄Αλλοι σκοτωθήκαμε---
Άλλοι βγάλαμε λόγους.
Ορχάν Βελί Κανίκ
1914-1950
Τούρκος ποιητής
::hug.:: ::hug.:: ::hug.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
