| |
| | Πονάει τούτη η εποχή |  | | | Καλημέρα φίλοι μου, σκέψεις κι` άλλες σκέψεις, να μου είστε καλά. | | |
Είναι φορές που σκέφτομαι
τι στ` αλήθεια γυρεύω
σ` ανθρωπινά παιδεύομαι,
στα δίκια που πιστεύω.
Θέλω να φύγω την αυγή
κανείς να μην με ξέρει
να μην ακούσω την κραυγή,
να πει, πως υποφέρει.
Να πετάξω σαν πουλί
σε γαλαξίες μακρινούς
κι ας πουν, αγάπησα πολύ
ανθρώπους, καθημερινούς.
Να φτάσω ίσα στο φεγγάρι
να μην ακούω, να μην μιλώ
να μην ζητώ καμμιά χάρη
να` χω τον άνεμο οδηγό.
Να γίνω ένα ψαροπούλι
τη θάλασσα να ορίζω
έα χελιδονάκι τοσοδούλι
φωλιά, να` χω να χτίζω.
Μια στάλα ουρανούς
μια χώρα να ταξιδέψω
φίλους, να κάνω γερανούς,
ποτέ μην επιστρέψω.
Σε κορφές να τριγυρνώ
βουνά να έχω φίλους,
στα ποτάμια να περνώ
χίλιους δικούς μου ήλιους.
Να τους εκάνω προσευχή
κι άνθρωπο να μην δω
πονάει τούτη η εποχή
ψηλά, να φτάσω, να χαθώ.
Να μην κυλά το δάκρυ
τούτος ο κόσμος μια πληγή,
στο στερέωμα άκρη σ` άκρη
ποιος την αλήθεια οδηγεί
Να γίνω σύννεφο, βροχή
μικρό πουλί στον ουρανό
πονάει τούτη η εποχή
σκόνη και θρύψαλα, βουνό.
18-2-2025
Αδαμοπούλου Γεωργία
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
koyloykakoselias
18-02-2025 @ 13:44 | ::theos.:: ::up.:: ::theos.:: Καλημέρα Γεωργία. | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
