| |
Την έχτισε.....
Την αγαπούσε ελεγε:
Κι η αγάπη τον οδήγησε να τη νεκρώσει...
Να γινη γέφυρα των αναστεναγμων
Να τη στολίσει με αναμνήσεις...
Στα παγωμένα νερά να στέκει ολορθη να θυμίζει τα περασμένα....
Κι αν κλαίει ποιος άραγε την ακούει;
Κι αν πονάει ποιος να την νιώθει στην καρδιά;
Ήταν κι εκείνη η Μανωλια που χάθηκε στο πέρασμα της...
Αποτιστη την άφηνε... Μα... 'κείνη είχε ρίζες!
Απλά δε τη Ζέσταινε ο ήλιος...για να ανθίζει πολλές φορές...
Σπάνια ανθιζε χαμογελωντας...
Δεν έφταναν εκείνες οι αχτίδες και την ξερίζωσε να μη θυμίζει τίποτα....
Την έχτισε!
Ζωντανή! Να γίνει πετρωμα
Πάτησε πάνω της μ' όση δύναμη είχαν τα βήματα...
Την έχτισε ακούς;
Και χαιρόταν...
Κι αυτή αντέχει ακόμα....
Θρύλος έγινε της αγάπης της..
Παραμύθι για λίγους...
Βουβό κορμί...
Μα η φωνή.... Στα βάθη της φωνάζει...
Μην την κοιτάς μονάχα...
Ακουρμασου την...
Η αγάπη κι αν ακόμα χτιστεί, κι αν σταυρωθει,κι αν νεκρωθει...
Ζει και βασιλεύει!
Κ. Λ. Inokrini
Aπ τη συλλογη *σαν να μιλάει ο ανεμος* 18_2_25
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
