| |
Στα σχόλια το link
Απουσία
Ο ήλιος καίει αφόρητα
και η νύχτα σαν μαύρο λεπίδι,
ξημέρωσε με όνειρα απόρρητα
το φως της ημέρας λάμπει σαν φίδι.
Ταξίδια του χρόνου ατέλειωτα
σε πόλεις με όνομα άγνωστο,
παπούτσια που μένουνε άλιωτα
σε δρόμο ανάλατο κι άνοστο.
Της νύχτας το μαύρο το πέπλο
ψυχές, σαν διαμάντια, ραγίζουν,
προσκύνημα σ’ άγιο τέμπλο,
φωνές που εξαντλούνται ν’ αγγίζουν.
Τα σήμαντρα ακούγονται τώρα μακριά
να δέονται φως στις ψυχές ν’ ανατείλει,
κορφές των βουνών, μεγάλα κελιά
με σύθαμπο φως, σβηστό το καντήλι.
Χαμένες στο σήμερα, παρούσες στο χθες
οι άδηλες σκέψεις σε μια απουσία,
το έγκλημα μοιάζει να είναι ειδεχθές
κι ο θύτης το θύμα στο νου του θυσία.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
