| |
«ΞΕΝΙΤΙΑ»
Ποια μοίρα είν’ αυτή που τον σημάδεψε
Με τον καημό μίας δυσβάσταχτης φυγής
Κι αφήνει πίσω ότι αγάπησε και λάτρεψε
Κρατά τον πόνο μιας αγιάτρευτης πληγής
Πατρίδα, φίλους, μιαν αγάπη και γονείς
Παίρνει μαζί τους και τους κρύβει στην καρδιά
Και φεύγει, χάνεται σε χώρες αχανείς
Μπουκιά στο στόμα και νερό πικρή γουλιά.
Γυμνά τα χέρια , υψώνονται ψηλά στον ουρανό
Και ικετεύουν σ’ έναν άγνωστο θεό
Ολόκληρη ζωή μες το δισάκι του
Την ξεφυλλίζει κάθε βράδυ μοναχός
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
