| |
Στον κόσμο της μουτζούρας, όπου κάθε χαρακτήρας είχε τη δική του προσωπικότητα, η μόδα ήταν σχεδόν σαν θεσμός. Όλα τα γράμματα, οι αριθμοί και τα σύμβολά, ακολουθούσαν κοφτές γραμμές και πολύ συγκεκριμένες καμπύλες. Αν και με αυτές είχαν δημιουργήσει πλήθος από χαρακτήρες, κανείς τους δεν είχε τολμήσει να φανταστεί, τον ήρωά της ιστορίας μας. Ο λόγος για μία λέξη που έγινε γράμμα ή για ένα γράμμα που έγινε ιδέα… Μα ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή…
Όσο οι σελίδες πέρναγαν στο κόσμο της μουτζούρας τόσο και οι μουτζούρες οι ίδιες άδειαζαν και όλο και περισσότεροι χαρακτήρες γέμιζαν τις γραμμές… Έτσι ήρθε μία μαγική στιγμή που η πρώτη μουτζούρα άδειασε… Έμεινε μόνο ένα τυχαίο κομμάτι που δεν έβγαζε γράμμα ή σύμβολο ή νούμερο… Το υπόλοιπο το έλεγαν…
Αυτό το υπόλοιπο, ζούσε μακριά από τους άλλους χαρακτήρες σε μία περιοχή που την ονόμαζαν Πρόχειρό… Στο Πρόχειρο αναπηδούσαν συχνά νέες μουτζούρες και κάποιες είχαν μέσα τους πολλούς χαρακτήρες και έβγαζαν κάποιο νόημα… Άλλες πάλι περίμεναν πολύ καιρό μέχρι να πουν το νόημα τους… Όσοι καλοντυμένοι χαρακτήρες γεννιόντουσαν εδώ, πήγαιναν πίσω στις καθαρές γραμμές, μα το υπόλοιπο δεν ήθελε να αλλάξει. Όπως καταλαβαίνετε έτσι που ήταν του απαγορευόταν να πάει στις καθαρές γραμμές πέρα απ΄ το Πρόχειρο.
Εκεί το υπόλοιπό έμεινε για χρόνια και άρχισε να ψάχνει το νόημα στη δημιουργία και στις νεαρές μουτζούρες… Βοηθούσε τους καθαρούς χαρακτήρες να βρουν το δρόμο τους και παρηγορούσε τα κακογραμμένα σύμβολα λέγοντάς τους την ιστορία της κακογραμμένης τελείας… Τους εξηγούσε την έννοια της μόδας και της ομοιομορφίας που ήταν πολύ σοβαρό θέμα στη πρωτεύουσα των γραμμάτων και στην συνοικία των αριθμών…
Έτσι όλο και περισσότεροι κακογραμμένοι χαρακτήρες μένανε στο πρόχειρο και το πρόχειρο γέμιζε… Για κάθε εκατό καθαρούς χαρακτήρες σίγουρα έβγαινε και ένας κακογραμμένος… Σιγά-σιγά γύρω από το υπόλοιπο είχαν μαζευτεί πάρα πολλοί κακογραμμένοι χαρακτήρες,
που το θαύμαζαν και βρίσκαν παρηγοριά στις ιστορίες του. Αυτός δεν έβλεπε κανένα χαρακτήρα ως άσχημο αλλά ως διαφορετικό και σχεδόν μπορούσε να ξεχωρίσει τους χαρακτήρες σα σχέδια σε ζωγραφιά… Μία στιγμή είχε πάρει ένα κεφαλαίο άλφα που του περίσσευε ένα τσουλούφι ίσα με την πάνω γραμμή και μια ουρά που ήταν όσο το πλάτος του και δίπλα του είχε βάλει ένα μικρό νι.
Με αυτή την μικρή λεξούλα ξεκίνησε να μιλάει και είπε:
-Αν.. Αν καταλαβαίναν την αξία αυτού του “Αν”…
Αν βλέπανε την ομορφιά του όπως την έβλεπα εγώ… Αν…
Αν ήταν ο κόσμος έτσι, δεν θα υπήρχε όμορφο και άσχημο!
Η μόδα θα ήταν περιττή ανάγκη…
Αν βλέπατε στην γραφή, το κάλλος του κάθε χαρακτήρα αντί να θεωρείτε τον εαυτό σας κακογραμμένο ή μουτζούρα… Αν!
Τονίζω το “Aν”! Γιατί αν έλεγα «όταν» …ο κόσμος της Μουτζούρας θα άλλαζε..!
θα ήταν θέμα χρόνου το πότε…
Μα για να γίνει αυτό πρέπει κάθε γράμμα να αναγνωρίσει την ομορφιά του να συμφιλιωθεί με τις ατέλειές του και να αγαπήσει τη μοναδικότητά του, μόνο έτσι θα δει το κάλλος στην γραφή του.
-Αν λοιπόν μπορούσατε με αυτό το “αν” να ξεκινάγατε όμορφες σκέψεις,
είμαι σίγουρός ότι όλοι οι χαρακτήρες θα βλέπανε το νόημα σας…
Βλέπετε εσείς μπορεί να νομίζετε πως είστε κακογραμμένοι αλλά είστε και χαρακτήρες… Εγώ… Είμαι απλά ένα υπόλοιπο… Είπε και σώπασε…
Λίγες γραμμές αργότερα όλοι οι κακογραμμένοι χαρακτήρες άρχισαν να στολίζονται με λουλούδια και διακοσμητικά και να στέκονται καμαρωτοί ζωγραφίζοντας ένα ξεκάθαρο νόημα. Τα λόγια που άκουσαν ήταν αρκετά για να βρουν τη χαμένη τους ομορφιά!
Θαύμα στο Πρόχειρο! Ξαφνικά μια καλλιτεχνική έκφραση στο κόσμο της μουτζούρας!
κάτι που σπάει την στεγνή μόδα των γραμμάτων. Μια ελεύθερη έκφρασή!
Αν κάτι ταξιδεύει γρήγορα στο κόσμο της μουτζούρας είναι τα νέα! Έτσι αυτά τα νέα ταρακούνησαν συθέμελα τον πυρήνα της…
Πολύ σύντομα εμφανίστηκαν από την Πρωτεύουσα των γραμμάτων μια επιτροπή, γνωστοί και ως οι «Αρχές». Αυτοί με το που εμφανίστηκαν πήγαν και στάθηκαν μετά το πρώτο αν… Είχε πολύ πλάκα γιατί όταν κάθισαν δίπλα ο τόνος κατρακύλησε για λίγο προς το «α» και άλλαξε το νόημα. Μετά φώναξαν «Ποιος είναι ο υπεύθυνος για όλα αυτά;» Όλα τα γράμματα κάναν ένα βήμα πίσω εκτός από το υπόλοιπο…
Τότε το υπόλοιπο είπε το εξής:
-Σαν παλιός κάτοικος του κόσμου της μουτζούρας γνωρίζω ότι κάθε γράμμα που ξέρει την αξία του και έχει παρουσιάσει σωστά το νόημα του μπορεί να κινείται ελεύθερα στις καθαρές γραμμές… Σωστά;
-Σωστά απάντησαν ομόφωνα οι αρχές… Αλλά αυτά τα γράμματα δεν ακολουθούν τους κανόνες της μόδας… Έτσι δεν είναι σωστό να τα αφήσουμε ελεύθερα…Τι θα πουν τα άλλα γράμματα, μπορεί να επικρατήσει το χάος!
-Εντάξει θα σου πω μία λύση εμείς είμαστε μία καλλιτεχνική ομάδα θα μας αφήστε να έχουμε την δικιά μας μόδα και θα μας αποκαλείται καλλιγραφικούς χαρακτήρες. Έτσι θα πηγαίνουμε όπου μας επικαλούνται μόνο αφήνοντας τα πεζά κείμενα στην καθημερινότητά τους… Και…
Τότε παρενέβησαν οι αρχές και είπαν… -Και…;
-Και θα γίνουμε η αφορμή για να γεννηθεί ένα καινούργιο γράμμα! Ένα γράμμα που θα ενώνει τις μουτζούρες με τις καθαρές γραμμές… Ένα γράμμα που θα ενώνει το αν με το και… Ένα γράμμα που θα ενώνει τους καλλιγραφικούς χαρακτήρες με τα υπόλοιπα γράμματα… Ένα γράμμα που θα λέγεται…
-Πως θα λέγεται; Ρώτησαν με αγωνία οι αρχές…
-Και…! Απάντησε το υπόλοιπο…
Έτσι γεννήθηκε το γράμμα «&» ένα γράμμα που ενώνει τις ιστορίες, τις λέξεις και τους κόσμους.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
