| |
Σε μια καρέκλα κάθομαι μονάχος κάθε μέρα
Κάτι να γράψω στο χαρτί επάνω προσπαθώ
Εγκλωβισμένος μες στην ανάγκη μου να το μοιραστώ
Το χέρι μου από το στυλό δεν ξεκολλάει, μάταια
Εκεί έξω σίγουρα είμαστε τόσοι πολλοί, κοιτάξτε
Ελάχιστοι όμως την πραγματικότητα ακολουθούν
Οι περισσότεροι ό,τι τους πλασάρουν παρακολουθούν
Καθώς μυαλό, σκέψη και κρίση συνήθως απεργούν
Οι εξελίξεις τρέχουν συνεχώς, όπως και τα μαντάτα
Όμως τον κόσμο τον απασχολούν νέα πιπεράτα
Ανούσιες ειδήσεις και λανθασμένες κρίσεις
Η αξία της είδησης πραγματοποιεί πολύ χαμηλές πτήσεις
Μια κοινωνία με λάθος στοιχεία δομημένη
Από εύθραυστα υλικά με μηδενικές αντιστάσεις
Για ν’ ακολουθούν τις δικές τους τάσεις
Κρατώντας απ’ όλα τα σημαντικά νέα αποστάσεις
Δίχως τίτλο
Ένα ποίημα που λίγοι νιώθουν
Κι ακόμη πιο λίγοι εκτιμούν
Γιατί τους έχουν μάθει πως να λοξοδρομούν
Τα προβλήματα καθημερινά από πάνω μας αιωρούνται
Μεταξύ τους συνεχώς κονταροχτυπιούνται
Στόχος τους είναι ποιο απ’ όλα θα φτάσει πιο ψηλά
Και θα φέρει στην κοινωνία κι ατομικά τα περισσότερα δεινά
Τα μάτια σας, λοιπόν, ανοίξτε
Τα προβλήματα ελάτε να δείτε
Λύσεις ουσιαστικές, επιτέλους, βρείτε
Κι έναν τίτλο μετά ελάτε να μου πείτε
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
