| |
Στον ποταμό της μικρής πατρίδας πέρασα μια νύχτα πίνοντας του τόπου νόστιμο κρασί. Έκοψα λεπτά κλαδιά ιτιάς για το στεφάνι της πρωτομαγιάς και τριαντάφυλλα του κήπου της έρμης φτωχικής αυλής.
Εκεί κρυβόμασταν μικρά παιδιά στα κλαδιά των αναρριχόμενων κισσών εκεί πίναμε μπρούσκο κόκκινο κρασί ενώ άμβυκες απόσταζαν αρωματικό ρακί κι απέναντι, ανάμεσα σε ξέφωτα κυπαρισσιών, ξεπρόβαλαν αιχμές με λόγχες φωτεινές
εκεί στην αυλή των μαρμαρένιων αλωνιών
εκεί όπου αναπαύονται,μνήμες αλλοτινές.
Τίποτα δε μετριάζει τη μελαγχολία από εκείνη την αλησμόνητη εποχή ακόμη κι αυτά τ' ακούραστα αηδόνια ακούραστα συνεχίζουν τραγουδώντας τραγουδούν συνεχώς πάνω στις ιτιές ήχος σαν αύρα ηδύπνοος ευλογημένη ενώ το ταξίδι αναπόλησης δεν περιμένει.
Αυτά που ζούμε δεν είναι τίποτα άλλο από μια διάθλαση πραγματικότητας μέσα από ένα σπασμένο καθρέφτη όπου φαίνεται η κούραση του χρόνου θυμήσου το σπίτι με αρώματα λεβάντας τριαντάφυλλων κι άγριας μέντας.
Θυμήσου το σπίτι που διαβάζαμε μαζί Αντρέ Μαλρό, Ρεμπό κι Αλμπέρ Καμί τώρα γίναμε ψίχουλα που στέκουν ανύποπτα δίπλα σε μυρμηγκοφωλιά. Μας καταβρόχθισαν, δεν έμεινε τίποτα πια. Αύριο τα ραδιόφωνα θα μεταδίδουν άγνωστα ακατανόητα τραγούδια.
Θεσσαλονίκη 25 Φλεβάρη του 2025
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
