| |
ΜΟΝΜΑΡΤΗ….ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ (ton portrait monsieur ?)
….Χαμένος μέσα στης Μονμάρτης τα στενά
παλετα και καμβάς και καβαλέττο
Μου ζήτησες να δώσω δέκα ευρώ
για να μου ζωγραφίσεις το πορτρέτο……
--Είχαν περάσει πια κοντά σαράντα χρόνια…
Εμεινα αφωνος που σε ειδα και με ειδες
Το προσωπο σου κουρασμενο και σκληρο
Κι ειχαν τα ματια σου τα μπλε βαθειες ρυτιδες….
Κατάλαβα πως ένοιωσες αμήχανα
Έκανες τάχα πως καθόλου δεν με είδες…..
ομως μέ εφερες τις πιο όμορφες των νειάτων μου
να ψάχνω τις παλιές αχνές σελίδες……
…………………………………………………………………..……………………………………………………………………
Στο παγωμένο σούρουπο ενός παλιού Νοέμβρη
Στο ίδιο βαγόνι μπήκαμε και στο ίδιο το κουπέ…
Σήκωσα την βαλίτσα σου στο ράφι να την βάλω,
και με καρφώσαν γελαστά τα ματιά σου τα μπλέ….
Στου παραθύρου κάτσαμε αντίκρυ την μεριά
το τρένο κίνησε αργά για τον προορισμό του
σφυρίζοντας αργόσυρτα σαν αποχωρισμό,
και πήρε τον μονότονο σε λίγο τον ρυθμό του….
Από την τσάντα σου έβγαλες ένα μεγάλο μπλοκ
κι εγώ ένα σταυρόλεξο ξεκίνησα να λύσω
την γόμα σου σου έδωσα που κάτω είχε βρεθεί
και πήρα έτσι πρόφαση πρώτος να σου μιλήσω….
Χαμογελώντας ρώτησα πως είναι το όνομα σου…
Εύα μου είπες… και εγώ σου είπα το δικό μου.
Για τον καιρό μιλήσαμε που ήτανε κακός
και εσύ να μάθεις ρώτησες για τον προορισμό μου….
Έτσι απλά ξεκίνησε το όμορφο ταξίδι …
Βρισκόμαστε στις νιότης μας τις πιο ωραίες μέρες….
καλών τεχνών φοιτήτρια εσύ στην Σαλονίκη.
και γω δόκιμος έφεδρος στο δρόμο για τις Σέρρες…
Έξω απ το τζάμι ο βοριάς στροφίλιζε το χιόνι
και στην ωραία μοναξιά εμείς της θαλπωρής μας….
Ανοίξαμε συζήτηση κι άνοιξαν οι καρδιές
κιόλη η νύχτα πέρασε με την συζήτησή μας….
Ζήτησα να μου δείξεις τι ζωγράφιζες
όταν τα βλέφαρα για λίγο είχα κλείσει
Και συ μου έδειξες δειλά ένα πορτρέτο μου
Που να μου φτιάχνεις με μολύβι είχες αρχίσει…..
Στην Σαλονίκη το πρωί που χωριστήκαμε
όταν σηκώθηκα να σε αποχαιρετήσω
τον αριθμό του τηλεφώνου σου μου έδωσες
και σου υποσχέθηκα να σου τηλεφωνήσω.
…..Με μια διανυκτέρευση για την Θεσσαλονίκη
κίνησα νάρθω να σε δω την άλλη Κυριακή
Χάρηκες που με άκουσες και μου πες να βρεθούμε
νωρίς νωρίς το απόγευμα Ερμού και Τσιμισκή….
Σαν φίλοι και σαν γνώριμοι παλιοί ανταμωθήκαμε….
Με μια ομπρέλα ανοικτή πέρασες να με πάρεις.
Για λίγο περπατήσαμε μέχρι ένα καφέ,
γιατί έβρεχε και φύσαγε ένας τρελός Βαρδάρης…..
Μου πες για τα μαθήματα-ήσουνα στο πτυχίο
και στο Παρίσι έκλεισες μεταπτυχιακό,
όμως η ώρα πέρασε κουβέντα την κουβέντα
ξεχάστηκα και έχασα το τρένο των οκτώ….
Στο σπίτι σου με κάλεσες την νύχτα να περάσω…
στον καναπέ δεν μπόρεσα όμως να βολευτώ,
έξω λυσσομανούσανε βροχή βοριάς και χιόνια
και στο κρεβάτι το στενό κουρνιάσαμε κι οι δυο…..
Θεσσαλονικη ερχόμουνα κάθε σαββατοκύριακο
Μα ο χειμώνας περναγε -και μήνα με τον μήνα,
έφτασε ο Απριλιος κι έπρεπε να χωρίσουμε
γιατί με μιά μετάθεση γύρναγα στην Αθήνα….
Πως θα βλεπόμαστε συχνά κι οι δυο υποσχεθήκαμε
Αναπολώντας τις γλυκες βραδυές που είχαμε ζήσει…
Εσύ με μια αφιερωση μούδωσες το πορτρέτο μου
και εγω δώρο ένα λεύκωμα, του Λούβρου στο Παρίσι….
Χωρις μιλια στου χωρισμου την τελευταια μερα
χέρι με χέρι φτάσαμε ως τον λευκό τον πύργο,
στην τελευταια αγκαλια τα ματια σου δακρυσανε
κι αλάργεψες και χάθηκες στο πλήθος λίγο λίγο….
Σε έπαιρνα τηλέφωνο τα βράδια απ την Αθήνα
κι ήτανε σαν να ζούσαμε σαν νάμαστε ξανά,
εκείνα τα αλησμόνητα μαζί σαββατοκύριακα
στην Τούμπα στα Λαδάδικα και την Καλαμαριά…
Τέλος του Μάη με χαρά πήρα να σου αναγγείλω
Πως το Σαββατοκύριακο κοντά σου θα βρεθώ…
Μα μία άγνωστη φωνή μου είπε ενοχλημένα,
πως στο Παρίσι έφυγες μεταπτυχιακό……
…………………………………………………………………………………..
…………………………………………………………………………………..
Το άλλο πρωι θα εφευγα … κι είπα να σου μιλήσω
τριγύρω ομως στα στενά δεν ησουν…. δυστυχως
ενα ζωγράφο ρώτησα την Εύα αν γνωρίζει….
Και μούπε να σε έψαχνα το βραδυ στο rive gauche
…………………………………………………………………………………………
Σενα συρταρι εψαξα και βρηκα το πορτρετο μου
(Πανω του ενα τηλεφωνο βρηκα καρφιτσωμενο)
Είμαι αυτος ο δοκιμος που τωρα στον καθρεφτη μου
εχει απ του χρόνου τη φθορα το πρόσωπο σκαμμένο….
Μια ομορφη παρανθεση ησουν κι εσυ που εκλεισε,
ενός βιβλιου που τις λευκες τις νυχτες μου, ανοιγει….
Εσυ πλανοδια peinture και γω ενας νοσταλγος
των νειατων που μας πηρανε τα τρενα πουχουν φυγει!
Π.Λ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
