| |
Τώρα που γύρισες ξανά
Ομόρφυνε η γειτονιά
Οι δρόμοι γέμισαν βιολιά και χελιδόνια
Σαν την Αθήνα την παλιά
Μες στις αλάνες τα παιδιά
Σκύβουν και δένουν τα λυμένα τους κορδόνια...
Στην αθωότητα αυτή
Μαζί σου έχω βυθιστεί
Κι όλα ανάλαφρα μου φαίνονται στην πλάση
Ο κόσμος έχει διχαστεί :
Μια στο "εγώ".. μια στο "εσύ"
Το ενιαίο λες και έχουν προσπεράσει...
Σαν τα βαγόνια του συρμού
Κάποιου αόρατου δεσμού
Που ταξιδεύουν για τη θέα του τοπίου
Κι αν σπάσουν.. κι αν θα σκορπιστούν
Σαν δυο μαγνήτες θα πιαστούν
Μες στο απόλυτο του Έρωτα του Θείου...
Γι' αυτό.. να μην ανησυχείς
Δίχως να ψάξεις θα με βρεις
Πάντα σκοντάφτουμε ο ένας μες στον άλλο
Η μοναξιά της προσμονής
Ο πιο μεγάλος δικαστής
Για το αμάρτημα του πόθου το μεγάλο...
5-3-2025
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
