| |
Γάβντογκ
Η χώρα μου μοιάζει με σκύλο
Που του είπαν ότι δεν κάνει να είναι αδέσποτος
Γιατί γαβγίζει όποτε τού ‘ρχεται, χέζει και κατουράει ανεξέλεγκτα οπουδήποτε
Γίνεται επιθετικός και δαγκώνει χωρίς λόγο τους ανθρώπους
Κάνει αγέλες και τρομάζει τους νοικοκυραίους και τους περαστικούς
Κι έτσι τον μάντρωσαν και τού ‘βαλαν στο κεφάλι του δεσπότη
Έχει όνομα πια και λουράκι και κολάρο
Κι αυτό το λένε πρόοδο κι εξέλιξη
Άλλοτε τον αφήνουν να γαβγίζει και να γρυλίζει στους ξένους
Κι άλλοτε τον πηγαίνουν στα κομμωτήρια και στα μανικιούρ-πεντικιούρ
Τον βγάζουν βόλτα για να χέσει μακριά από το δεσποτικό
Και πετούν τις ακαθαρσίες του στα ξένα καλάθια
Τού ‘μαθαν να πεινάει όταν του λένε
Να διψάει όταν του λένε
Και να τρώει και να πίνει μόνο όταν και όσο αποφασίζει ο δεσπότης του
Ο δεσπότης συχνά τον λέει οικογένεια
Και κατά μιαν έννοια υπάρχει μία συγγένεια
Βλέπετε τα λουριά και οι δεσπότες δεν μοιάζουν πάντα με του σκύλου
Αλλάζουν μορφή και μπορεί να μην τους αναγνωρίσετε με την πρώτη
Μα δεν αλλάζουν τρόπους
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
