| |
Τώρα που έφυγες μακριά.. λέω.. δεν σ' αγαπάω
Θα το πιστέψω κάποτε.. αυτό είναι σωστό
Με το σωστό κι αν μάλωσα.. ποτέ κι αν δεν ξεχνάω
Είν' η Αγάπη πιο βαριά απ' τον εγωϊσμό...
Βαριά είναι κι η μοίρα μου.. πικρή κι αλαφιασμένη
Ποτάμι και δροσίζεται.. έρημος και διψά
Σαν φυλλαράκι δέρνεται γυμνό.. στην οικουμένη
Όπου το παίρνει ο άνεμος όταν λυσσομανά...
Έτσι κι εγώ σ' αγάπησα.. θάλασσα μανιασμένη
Με τα δικά σου κύματα χόρευα σαν τρελή
Δεν ήμουν βλέπεις σε στεριές ποτέ μου μαθημένη
Κι άξαφνα με ναυάγησες σ' ένα γυμνό κορμί...
Και δεν πεινώ.. μήτε διψώ.. και ύπνος δεν με παίρνει
Που πια δεν είμαι άνθρωπος.. μα μνήμη που γελά
Μνήμη για σένα πού 'γινε γαλάζιο προσκεφάλι
Να ταξιδεύει τ' όνειρο μακριά από τη στεριά...
20-3-2025
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
