| |
Κάποια χρόνια πριν στην γειτονιά μου
έμενε ένας ηλικιωμένος μοναχικός άνθρωπος,
οι περισσότεροι τον απέφευγαν, δεν του μιλούσαν
και τον αποκαλούσαν παράξενο ή τρελό.
Εγώ όταν τον έβλεπα, τον χαιρετούσα προσπερνώντας,
ώσπου μια μέρα που καθόμουν στο παγκάκι της πλατείας,
έκατσε δίπλα μου, με χαιρέτησε και μετά ρώτησε απλά:
«επειδή δεν βλέπω τα πράγματα όπως τα βλέπουν οι άλλοι, αυτό με κάνει τρελό;»
Αυθόρμητα του είπα: «Όχι βέβαια»
«Ευχαριστώ!», απάντησε και με το μπαστούνι που κρατούσε,
χάραξε μπροστά του στο χώμα ένα σχήμα και με ρώτησε τι έγραψε.
Μάλλον είπα ... είναι το "ωμέγα",,,
αλλά έμεινα έκπληκτος όταν απάντησε στην απάντησή μου,
«Βλέπετε μόνο το «ω», λόγω της γωνίας που το κοιτάτε.
Αν το γυρίσετε και το κοιτάξετε από τη δεξιά πλευρά, είναι "3",
και κοιτώντας το από την αριστερή πλευρά, είναι "ε".
Με χαιρέτησε και φεύγοντας είπε χαμογελώντας:
«Πρέπει να σκέφτεσαι πάντα και την άλλη οπτική γωνία»
Πιάνει κορφή η οπτική
και η λογική στον πάτο
μισό ποτήρι αδειανό
σ άλλους μισογεμάτο
Των αφεντάδων νόμιμο
παράνομο είν για εσένα
άχρηστος για τη χώρα σου
σε διεκδικούν στα ξένα
Άμα θελήσεις να εκφραστείς
για εκείνο ή το άλλο
σε κρίνουν σήμερα μικρό
κι αύριο σε λεν μεγάλο
Πως διαφέρουν οι πλευρές
που γράφουν μια ιστορία
δεν φταίει λένε το μυαλό
φταίει του ματιού η γωνία
Έτσι το γράμμα έψιλον
χωρίς …αμφιβολία
ωμέγα είναι από ψηλά
και από το πλάι τρία(!)
Γιατί …σχεδόν πάντα μια ιστορία …έχει δύο πλευρές!
Το δάσος ήταν το σπιτικό μου. Ζούσα εκεί και νοιαζόμουν γι’ αυτό.
Μια μέρα ενώ προσπαθούσα να συμμαζέψω κάτι σκουπίδια που παρατούν οι εκδρομείς,
είδα μια μικρή κοπέλα να έρχεται, κρατώντας ένα καλάθι.
Μου φάνηκε ύποπτη από την αρχή, φορούσε αστεία κατακόκκινα ρούχα
και το κεφάλι της ήταν καλυμμένο με κουκούλα σαν να μην ήθελε να την αναγνωρίσουν.
Φυσικά τη σταμάτησα για να ερευνήσω το ζήτημα.
Τη ρώτησα ποια ήταν, από πού ερχόταν κλπ.
Μου είπε μια ανώριμα ανόητη ιστορία για κάποια γιαγιά
που έμενε λίγο πιο κάτω και της πήγαινε φαγητό με συγκεκριμένο dress code.
Βασικά, μπορεί να ήταν και έντιμο άτομο, αλλά βρισκόταν στο δάσος μου
και έδειχνε σαν να με κορόιδευε με τα γελοία ρούχα της.
Την άφησα να συνεχίσει, αλλά έτρεξα πριν από αυτήν στο σπίτι της γιαγιάς.
Όταν συνάντησα τη συμπαθητική γριούλα της εξήγησα το σκεπτικό μου
και συμφώνησε ότι η εγγονή της χρειαζόταν ένα μάθημα αμφίεσης,
έτσι δέχτηκε να κρυφτεί ώσπου να τη φωνάξω.
Όταν έφτασε η Κοκκινοσκουφίτσα, την κάλεσα να μπει στην κρεβατοκάμαρα
όπου βρισκόμουν ήδη στο κρεβάτι, ντυμένος γιαγιά.
…Τώρα ας είμαστε ειλικρινείς, κανένας λύκος δεν θα έτρωγε ποτέ ένα κορίτσι,
όλοι το ξέρουν αυτό, αλλά …
εκείνο το τρελοκόριτσο άρχισε να τρέχει γύρω-γύρω ουρλιάζοντας
κι εγώ προσπαθούσα να το φτάσω για να το ηρεμήσω.
Έβγαλα και τα ρούχα της γιαγιάς, αλλά αυτό φάνηκε να χειροτερεύει τα πράγματα.
Όταν μπήκε στο δωμάτιο ο μεγαλόσωμος τύπος με το τσεκούρι,
κατάλαβα ότι είχα βρει το μπελά μου.
Υπήρχε ένα ανοιχτό παράθυρο πίσω μου και την κοπάνησα
Έτσι κυκλοφόρησε η φήμη ότι ο Λύκος είναι κακός και μοχθηρός.
και όλοι άρχισαν να με αποφεύγουν.
…γιατί αυτή η γιαγιά …δεν είπε ποτέ την αλήθεια.
Όλοι γνωρίζουμε την εκδοχή της Κοκκινοσκουφίτσας και κανείς δεν ξέρει του Λύκου.
Ίσως (αν τον ακούγαμε) να μας μιλούσε για υπερηφάνεια, για μοναχικά φεγγάρια
και πανέμορφα δάση που καταστράφηκαν από ανθρώπους.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
