| |
1
Τα πολύχρωμα ψάρια της λίμνης δεν αντέχουν
τις κρυστάλλινες γυάλες
θέλουν τη λάσπη τους να ζήσουν.
2
Τη στιγμή του πανικού
μη ξεχνάς τους ταρσανάδες.
όταν ο γεωσείστης τη θάλασσα ταράζει
και στην επιφάνεια αιώνιες λάσπες ανεβάζει.
3
Ο ανεμιστήρας εξακολουθεί να γυρίζει
τρυπάει το μυαλό σαν γεωτρύπανο Μακίτα
μέρα νύχτα αφόρητη ζέστη
στης Λάρισας την τρύπα.
4
“Επισκέπτη μέτρησε πρώτα τις τρύπες
του κόσκινου στην έξω πόρτα
και τότε θα σου ανοίξω”,
έλεγαν οι πονηροί Βυζαντινοί.
5
Ο μεγάλος αυτοκράτορας Βασίλειος,
αυτόν που ονόμασαν Βουλγαροκτόνο
είχε μεγάλο καημό γιατί είχε μόνο κόρες
και όχι γιο να στέψει βασιλιά στο θρόνο.
6
Η Άννα Δαλασσηνή μητέρα του Αλέξιου Κομνηνού
έστειλε τον Χριστόδουλο στην Πάτμο
να γκρεμίσει το ναό της Αρτέμιδας
και να χτίσει πάνω της το μοναστήρι του Ιωάννη.
Οι χριστιανοί την ευγνωμονούν
αλλά οι Έλληνες;
7
Φεύγω
εγκαταλείπω τη δίνη των δύο δυνάμεων
εγκαταλείπω την επήρεια της δικής σου σαγήνης
και του πάθους για την ποίηση.
8
Γιατί με ξύπνησε γλυκομίλητο αηδόνι
την ώρα που μαζί της ήμουν κάτω από το σεντόνι;
9
Διαβάζω τις νύχτες
στα κενά μεταξύ των δύο ύπνων
ταξιδεύω παντού με συντροφιά μουσικές
των δύο κοριτσιών του νοκτούρνο
γλιστράω ανάμεσα σε σελίδες ποιητών και πεζογράφων
ψάχνοντας το δισκοπότηρο της ζωής.
Διαυγής η επιπολαιότητα των λέξεων.
10
Μαύρα σύννεφα στον ορίζοντα
κι η βάρκα του Κωσταντή δεν φάνηκε
η θάλασσα φουρτούνιασε
μην έπεσε σε κάποια ξέρα;
11
Τα πόδια μιλούν, άσκοπα δεν περπατούν
ποτάμι το πλήθος κατεβαίνει
γέμισε η πόλη διαδηλωτές
συνθήματα κυριαρχούν ν' αποδοθεί δικαιοσύνη
σε μια απέραντη πεδιάδα πως να βρεις τη λέξη
που συγκινεί και περιέχει σιωπή;
Πλησιάζει τόσο κοντά και τρέχει μακριά.
12
Η μουσική των ουράνιων σφαιρών
που γαλήνευαν τις έγνοιες των ανθρώπων, σταμάτησε.
Τ' αστέρια της Βερενίκης και του Σείριου
έγιναν ανεπαίσθητα, κάτι τα τρόμαξε και σώπασαν.
Ζητώ ενίσχυση ν' ακούσω τη μουσική
να ξεφύγω από τον αβάσταχτο βόμβο της σιωπής
ίσως έτσι ακουστούν ξανά οι παραδεισένιες
μουσικές ταλαντώσεις.
13
Ήταν εκείνο το πρωί
που είπε με τόνο πικρό
“θα φύγω δε μπορώ”
τέσσερις λέξεις συνηθισμένες
στο νου μου χρόνια σφηνωμένες
διαρκής σιωπηλός μακάβριος χορός
τώρα θλιμμένος κοιτώ τη σταγόνα βροχής
να πέφτει από σταχτί φύλλο συκής.
*
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
