| |
Είναι βαρύς ο Έρωτας
Και απαλός συνάμα
Σαν το μαρμάρινο φτερό
.. Πέτρα μαζί και θάμα...
Το σώμα σέρνεται στη γη
Μα η ψυχή πετάει
Τη νύχτα ντύνεται θεός
Και την αυγή σκορπάει...
Μια μέρα είσαι ζωντανός
Και δέκα πεθαμένος
Ο Έρωτας είναι θνητός
Με μάγια τυλιγμένος...
Όνειρα βλέπει ξυπνητός
Εφιάλτες κοιμισμένος
Σ' εγρήγορση είναι διαρκώς
Τρελός κι αλαφιασμένος...
Όταν τον πιάνεις ξεγλιστρά
Κι όταν μακραίνεις τρέχει
Ο δεύτερός σου εαυτός
Που πάντα σε προσέχει...
Δήμιος σου και θεραπευτής
Κι άντε να βρεις την άκρη !
Μα σίγουρα σαν τον γευτείς
Δεν θα νηστέψεις δάκρυ...
31-3-2025
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
