Χάθηκα μες στης ζωής την κατηφόρα
ήμουνα μπάλα που την κλώτσησα παιδί
ήμουν παιχνίδι, στις γιορτές με άλλα δώρα
ένα χαμόγελο σε σκάρτη εποχή
μέχρι εδώ δεν με θυμάμαι να πετάω
κάπου εκεί με ψάχνω ακόμα σαν στιγμή
ένα φεγγάρι στην ματιά μου κουβαλάω
του ψάχνω θέση να φωτίσει μια ζωή
Σε άλλους ουρανούς
για χρόνια μπλέχτηκα
δεν διάβασα χρησμούς
και παγιδεύτηκα
είμαι ένα ψέμα που το χόρτασα παιδί
το ίδιο έργο που προβάλει στη ματιά μου
κι αν κάπου χάθηκα δεν φταίς σίγουρα εσύ
που δεν αγάπησα τρελά τα όνειρά μου
Στάθηκα και παρατήρησα ανθρώπους
κι άκουσα με αγωνία τις φωνές
γνώρισα με μια ελπίδα ξένους τόπους
γύρισα και με τρομάζουν οι σιωπές
μέχρι εδώ δεν έχω μάθει να ακούω
να αναλύω τις δικές τους εποχές
είμαι ένα στίγμα ξεχασμένο μες στο κρύο
είμαι ένα χάραγμα που αφήνει μελανιές
