| |
Όπου κι αν πας,
χωρίς σκοπό, ποτέ δε φτάνεις.
Ό,τι κατέχεις,
κάποτε κι αυτό, το χάνεις.
Δεν είναι τίποτα, το μόνιμο στην πλάση,
κάθε στιγμή έρχεται απλά και θα περάσει…
Για αυτό και εγώ, θέλω να πω για μια ανεμώνη,
για μία άνοιξη που έλειωσε το χιόνι.
Για μια στροφή που την πορεία την αλλάζει,
για μια ακτίνα από φως, που διώχνει το χαλάζι!
Θέλω να γράψω για τα όμορφα του κόσμου,
για τα καινούρια μας τα όνειρα που θα ‘ρθουν,
Κάπως νομίζω πως οι άνθρωποι πια πάσχουν,
βλέπουν σα πρόβλημα, οι ίδιοι… Πως υπάρχουν.
Μοιάζουν κι οι άνθρωποι λοιπόν με ανεμώνα,
με σπόρους όνειρα που φτιάχνουν το χειμώνα,
ψάχνουν τον άνεμο να βρουν να ταξιδέψουν,
για να μπορούν νέα τοπία να αγναντέψουν.
Άνεμε φυσά δυνατά για να πετάξουν,
δως τους τη δύναμη τοπία να αλλάξουν,
κι αν κάποιοι πέσουν στα ξερά και δε φυτρώσουν,
όλοι ζητούσαν να πετάξουν και να νιώσουν.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
