| |
Θέλω ν'ανοίξω το κορμί σου
σαν παλιό παράθυρο.
Να παραμερίσω στο σώμα σου
μεταξωτές, χρυσοκέντητες κουρτίνες.
Κι'όταν σαν κλέφτης σε περιδιαβαίνω,
τα δυό σου μάτια να φεγγίζουν
σαν φανοί απελπισίας
στο σκοτεινό φεγγαρόφωτο
του μυστικού βάναυσου βίου μας.
Ύστερα να σκίζω δυο-τρία λεξικά
-για τις εντυπώσεις-
και μεγαλοφώνως να σιωπώ.
Το πάτωμα, οι φλέβες, τα βλέφαρα,
το στρώμα, οι παλάμες, τα μέτωπα,
όλα απ'άκρη σ'άκρη ραντισμένα
μυριάδες μικροσκοπικές κόκκινες κουκίδες.
Απέθαντα, αλησμόνητα αποσιωπητικά αίματος.
Και έτσι να κοιμάμαι.
Περίπου νεκρός.
Έχει ο έρωτας επιλογή;
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
