| |
Τις ημέρες εκείνες
γίναν οι σκέψεις βουνά
για αυτά που δεν είπες,
και γυρίζει, γυρίζει το μυαλό
στης εντιμότητας το βλέμμα
στο ανάλαφρο σου μαξιλάρι,
χρόνους πολλούς
χιλιάδες βράδια,
βάτα και κολλιτσίδες
στο περιβόλι της χαράς
μελαγχολίας οι ελπίδες.
Γίναν οι σκιές βουνά
και τα στουρνάρια θρησκεία,
για εκείνα που δεν είπες
στη χωματένια σου τη σκάλα
στ` άσπρα σου περιστέρια
στο καντάρι του κυρ Γιάννη
τις αγκινάρες της αυλής
και το σταυρό της μάνας,
στα δέκα μας τα γίδια,
στον ήχο της καμπάνας.
Τις ημέρες εκείνες
σαν μίλαγαν άλλοι πολλοί
κι έγραφες στα χαρτιά
για του λαού τα δίκια,
σου κύλαγε ένα δάκρυ,
πικρό, λυτρωτικό!!
βάτα και κολλιτσίδες
στο περιβόλι του θεού
γινήκαν τα λόγια ασπίδες,
βάτα και κολλιτσίδες.
Κι έφτιαξες κάστρα και βουνά
για λεύτερα τα γίδια
και της ψυχής τα ωσαννά,
φόρεσες, δαχτυλίδια.
Τις ημέρες εκείνες
που μίκραιναν οι δρόμοι
κι έψαξες στη πένα φως
και στη σπηλιά τα δίκια
στο τοίχο με τις ζωγραφιές
με τον Κολοκοτρώνη
αλήθεια διάλεξες να λες
κι έγραψες στα χαρτιά
κάτι να σε ψηλώνει.
27-4-2025
Αδαμοπούλου Γεωργία
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
