| |
Θυμάσαι τις μέρες εκείνες...
Που μόνο μας καλό χαρτί
Ήταν που εζωναν καρδιά μα και ψυχή
Κάτι γενναίες μας πεινες.
Ερωτευμένα μόνο κινούσανε τα μάτια
Κι η ζωή μας κολλημένη από χίλια κομμάτια.
Θυμάσαι συχνά που για μήνες...
Όσα είχα να πω ένα γιατί.
οι ερωτήσεις μολύβι και χαρτί
Σα μια μουτζούρα δραμαμινες
Ένα ταξίδι
στων χειλιών τα σκαλοπάτια
Κι όσα διήγημα είχαν βρει
πληγωμένα μου συχνά παλάτια
Πες μου αν παιδί δικό μας.
Είν του κόσμου η ασκημια.
Αν αγάπη είν' το κακό μας
Η η Ανωνυμία φταίει η ίδια.
Θυμάσαι τις ώρες εκείνες.
Που σα πλαστελίνη η ψυχή
Σχημάτιζε θεριά για μήνες
Φύγαν σε στοιχήματα χιλιάδες ιστορίες.
Κι από μια μονάχα αμιχη.
Έγραφα για ένα φιλί...δεκάδες εκστρατείες
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
