| |
Αβεβαιότητα στην γραφή,
ασυνέπεια στα γράμματα,
ατέλεια στην περιγραφή.
Το μυστήριο του χρόνου
τέμνεται με το μυστήριο
της προσωπικής μας ταυτότητας,
στης συνείδησης τα κατάβαθα.
Απέναντι του
στέκεται το συναίσθημα,
παρά η λογική.
Αδυνατούμε να διατυπώσουμε επακριβώς το πρόβλημα,
διότι δεν είναι κατ’ ανάγκην βαθύ.
Πιθανόν και ψευδές να είναι…
Είμαστε μέρος
της νωπογραφίας του Κόσμου.
Είμαστε ένα ξέφωτο
στα ίχνη της μνήμης.
Είμαστε μελαγχολική νοσταλγία .
Είμαστε αέναη πηγή αγωνίας .
Αναζητούμε ένα μέλλον
που δεν θα έρθει ποτέ
στον σύντομο κύκλο
της ύπαρξης μας.
Δεν υπάρχει χώρος,
δεν υπάρχει χρόνος,
παρά μονάχα διαδικασίες
που ακροβατούν
με πιθανότητες και σχέσεις.
Περιστρέφεται ο ουρανός
πάνω απ τα κεφάλια μας;
Όχι , εμείς στρεφόμαστε ,
Η οπτική μας γωνία
ευθύνεται για το αντίθετο…
Αλλαγή στην ματιά
και η αλήθεια φανερώνεται
αυθύπαρκτη και δίχως μεγαλοστομίες…
Τελικά, όλες τις αμυγδαλιές
κι αν ξεριζώσουμε ,
δεν θα εμποδίσουμε
την Άνοιξη και το φως
να έρθουν!
Η αρχή του αποχρώντος λόγου
πάντα θα θριαμβεύει …
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
