| |
Εκεί που ανάσαινε η πρώτη μου λέξη
σε βρήκα με χρυσή κλωστή
φτερά για τις μέρες μου να ράβεις
Εκεί όπου τίποτα δεν είχε όνομα,
σε άκουγα να στέκεσαι καρτερικά
πίσω απ’ τη σιωπή μου,
πίσω από τους ακαθόριστους φόβους μου,
χωρίς να ξέρω το γιατί
σε πίστεψα
«Μάτια μου» έλεγες: «Είμαι εδώ. Όλα θα γίνουν»
κι οι γαλαξίες μετακινούνταν
οι θάλασσες υποχωρούσαν
όπως και τα φαντάσματα
Εκεί που κούρνιαζα
μωρό, παιδι,γυναίκα
κάθε που νύχτωνε
εκεί με φύλαξες με το στήθος σου ανοιxτό
-σωτήρια αγκαλιά κρυψώνα-
Κι εκεί ,πάντα εκεί
με την ίδια εκκρεμότητα στα μάτια:
«Πονάς»;-παυσίπονο προσκέφαλο-
στο χάος μου τα χάδια σου
με λύτρωναν ξανά
Μαμά,
αν υπάρχει θεός,
θα ‘χει τη φωνή σου
Μάνα μου,
αν ποτέ με ρωτήσουν ποια είσαι
θα πω πως:
είσαι Η ΑΓΑΠΗ, η πιο ανθρώπινη όψη του θαύματος
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
