| |
Έγραψα τόσα ποιήματα
άηχα απλά λουλούδια
παρηγοριά της θύμησης
για όλα τα αγαπημένα
κι όσο τα πότιζε η σιωπή
γινήκανε τραγούδια
μα εσύ δεν ξέρεις μάτια μου
…ότι μιλούν για σένα
Έτσι όπου θα πηγαίνεις
θα έρχομαι δειλά κι εγώ
στης ζωής την γκρίζα πόλη
βήματα θα μοιάζουν ξένα
με ανοιξιάτικους μου στίχους
στον χειμώνα σου θα μπω
μα δεν θα ξέρεις μάτια μου
…ότι είμαι εκεί για σένα
Θα είμαι εκεί θ αναστενάζω
καθόλου γύρω δεν κοιτάς
τζάμια υγρά χαράζουνε
θαμπά το όνομά σου
πάντα θα σε χρειάζομαι
και εσύ θα προσπερνάς
άγρυπνοι στίχοι μάτια μου
…θα πίνουν στην υγειά σου
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
