| |
Μιά σπίθα είναι αρκετή, φύλλο ν'αρπάξει και κλαρί
παρωχημένης Μνήμης...
Στάχτη ζεστή στην ερημιά, ν'ανάψει Θέ μου μιά φωτιά
εκείνη, της ευθύνης...
Ελέους Αύρα, προσευχή, πάρε το δρόμο το στρατί
τες μάχες να θεριέψεις....
Μονάχος σύ, με τα πουλιά, σ' έρημη γη με αντηλιά
σπόρους να δροσερέψεις
Ανάσες είναι η ζωή, Πνοή στο σύμπαν, ιαχή
και της Oυσίας Nάμα...
Νότισε κείνες τις φωνές, που εγκαλούν τις διδαχές
να προκαλέσουν Θάμα...
Σα βγαίνει ο ήλιος το πρωϊ, στέλνει φιλί στη μέρα
λευκό το δάκρυ του στη γή κι ένα σπουργίτι παρακεί
φωλιάζει την εσπέρα....
Τα λάθη γίναν αμυχές, πληγές να μας θυμίζουν
πύρινες οι συνενοχές, είθε να γίνουν διδαχές
το νου να βοτανίζουν...
Φωτεινή Α.Κ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 8
Στα αγαπημένα: 5
| | | | | | | |
|
