| |
Απόκαμες και δεν ξέρεις
πού να σταθείς,
δίψασαν τα χείλη σου για νερό,
έφτασες στην πηγή και αρνήθηκες.
Στους μακρινούς δρόμους περπατάς
κι ο αέρας σε παίρνει σαν κλαράκι αδύναμο.
Φοβάσαι και τρέμεις και γκρεμίζεσαι,
τα πουλιά χτίζουν φωλιές στα άδεια σου χέρια,
οι διαβάτες σε προσπερνούν αδιάφοροι.
Αναστενάζεις, τα βήματά σου ματωμένα,
οι μύθοι σου μεθυσμένοι γυρεύουν εξήγηση.
Απέμεινες δίχως τις ρίζες σου, σαν μια φλόγα
που τρεμοσβήνει στον άνεμο.
Οι ποιητές σ' αναζητούν να σε υμνήσουν,
κι οι συγγραφείς να παραποιήσουν τα λόγια σου
εξυφαίνοντας ιστορίες για αλαφροϊσκιωτες νηρηίδες.
Τα επόμενα βήματα τα ίχνη σου σβήνουν,
ο δρόμος της επιστροφής χάθηκε στην σκόνη,
η πλάση ολάκερη σε καλεί να προχωρήσεις,
κι ας μην θυμάσαι να ξαναγυρίσεις
στα βαθειά μνήματα της ζήσης σου.
Μην νοιάζεσαι, έτσι κι αλλιώς
το μέλλον δεν είναι πια αυτό που ήταν.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
|
