| |
Τα τρεμάμενα αστέρια σμίγουν με το εσωτερικό φως,
τέμνονται υπερβατικά κι ανέσπερα,
σαν δυο παράλληλες που συγκλίνουν.
Το συναπάντημα αφήνει χώρο για το απροσδόκητο,
το άχρονο, το θαυμαστό και το ανερμήνευτο.
Ένας μίτος για την αδήριτη ανάγκη νοήματος
απ' την ακοίμητη καντήλα στις λαμπάδες της ψυχής,
υπερβαίνοντας τα όρια του κτιστού όντος.
Οι εικασίες μου δεν είναι διαψεύσιμες προβλέψεις,
διότι η αποτυχία των προβλέψεων μπορεί να εξηγηθεί,
δίχως κανένα κόστος για την εικασία...
Μια θάλασσα δυνατοτήτων ξανοίγεται στον Ορίζοντα.
Γυρεύω θαύματα και μυστήρια, ψηλαφώντας τυφλός τα λάθη μου,
αναζητώ τον δρόμο της λύτρωσης πλαταίνοντας το συνειδητό.
Η αλήθεια πονάει, δεν με βολεύει, ακοίμητο με κρατάει.
Ανοίγω διάπλατα τα μάτια, για να ρουφήξω αχόρταγα
του Έρωτα την Σύντηξη που κατακαίει ολοσχερώς τα σωθικά μου.
Ο Χρόνος κυλάει σαν ποτάμι, άλλοτε ήρεμο και άλλοτε με δίνες,
γίνεται κομμάτια δρώσας ζωής και γλιστράει αδυσώπητα
μέσα από τα δάχτυλά μας.
Σε μιαν υγρή αγκαλιά
θα δρασκελίσω τα τρομακτικά συρματοπλέγματα
του γνωστού προς το άγνωστο.
Και μοναχικά, σιωπηλά, ας χαθώ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
