| |
Ο καιρός κυλάει πότε αργά και πότε γρήγορα,
τα νερά λιμνάζουν στα φράγματα του μυαλού,
ένας βάλτος δύσοσμος δημιουργείται στους λογισμούς.
Θέλεις να δραπετεύσεις, σκέφτεσαι τρόπους,
διαδρομές εναλλακτικές, δοκιμάζεις, η μία αποτυχία διαδέχεται την άλλη...
Κάποια εναπομείναντα ίχνη ελπίδας, σωριάζονται στο μοναχικό τραπέζι στο "καφέ"
Είναι στιγμές που θαρρείς πως προσπαθείς να ξαναβάλεις την οδοντόκρεμα πίσω στο σωληνάριο.
Αποφασίζεις να αλλάξεις πλαίσιο αναφοράς,
να μεταμορφωθείς σε αράχνη,
να υφάνεις έναν ιστό δίχως να βρίσκεσαι στο προσκήνιο…
Μετεωρίζεσαι στην κόψη του ξυραφιού,
ανάμεσα στην αυτογνωσία και την άγνοια.
Από κάπου πρέπει να πιαστείς, έστω έναν βράχο, μια κόχη,
έστω κι από μια κλωστή, μα ναι, μια κλωστή ίσως να σου δώσει τον μίτο,
ίσως σε οδηγήσει στον Μινώταυρο, σ’ αυτό το δύσμορφο τέρας της αλογικότητας …
Μια τοσοδούλα πιθανότητα απομένει...
μα κι αυτήν ανακαλύπτεις τελικά πως την περιγελούν οι περιορισμοί...
Αποσύρεσαι στην σιωπή, σφαλίζεις τα βλέφαρα, το βλέπεις καθαρά
πως τα θεμελιώδη σου, οι αλήθειες σου, ενεργός θεωρία είναι,
ένα καλά δομημένο μοντέλο με περιορισμένο εύρος,
στο ενδεχόμενο της επέκτασης οξειδώνεται στην αβεβαιότητα.
Αποδέχεσαι πως η αβεβαιότητα της ζωής
είναι το απαραίτητο κόστος που οφείλεις να πληρώσεις
ώστε να παραμείνεις ζωντανός, αιωρούμενος καθημερινά
ανάμεσα στον κίνδυνο και την ευκαιρία.
Εντοιχισμένος στην πληροφοριακή άλω, κοινωνικό όν σε κόμβους διασυνδέσεων,
αναδύεσαι σ΄ έναν κόσμο σχεσιακό, ακμάζοντας στο όριο μεταξύ
αναγκαίων και ενδεχόμενων, ρητών και άρρητων καταστάσεων.
Σπείρεσαι εν φθορά και εγείρεσαι εν αφθαρσία.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
