| |
Με λυμένα τα μαλλιά
έτσι τη θυμήθηκα.....
σε μιά τούφα της ξανθιά
θύμηση κρατήθηκα
...και έχει ανοίξει ο ουρανός
πάντα μιά βροχή ερχότανε
όταν ένοιωθα τρωτός
...δίπλα μου κοιμότανε.
Μου'χε πει τότε παλιά
...Μπλέξαμε...
και οι δυό μισή καρδιά
μα αντέξαμε.
Παθιασμένος εραστής
στο σκοτάδι της
νικημένος νικητής
απ'το χάδι της
Δε θα φύγω σου'χα πει
κι'όμως έφυγα
μάλλον είχα φοβηθεί
που ερωτεύτηκα.
Τι τα θέλω τώρα αυτά;
γιατί τα θυμήθηκα;
Σε μιά τούφα της ξανθιά
θύμηση κρατήθηκα
Πέρασε τόσος καιρός
τόσα από κοντά μου έχασα
κάποτε ένοιωθα θεός
τώρα πως πετάνε ξέχασα.
Γέλασε μία βραδυά
_Είμαι το ντεκόρ στους τοίχους σου
_Κάνε με φωνή φωτιά
γιά να λέω τους στίχους σου.
Ποιά κιθάρα μοναξιά
μπαίνει απ'το ανοιχτό παράθυρο;
τι το βλέμμα μας ζητά
ατενίζοντας το άπειρο;
Δε θα φύγω σου'χα πει
κι'όμως έφυγα
μάλλον είχα φοβηθεί
που ερωτεύτηκα.
Τι τα θέλω τώρα αυτά;
γιατί τα θυμήθηκα;
Σε μιά τούφα της ξανθιά
_θύμηση_κρατήθηκα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
