| |
Πρώτα Χριστούγεννα που είσαι μακριά •
ο χρόνος κύλησε μα η πληγή πονά.
Δύο κομμάτια η καρδιά, στο ένα γράφει μοναξιά•
και στ' άλλο πως θα σ' αγαπώ παντοτινά.
Όλα μου φταίνε, φέρομαι αυταρχικά •
τον οίκτο τους δε θέλω,την παρηγοριά.
Μου λένε πως δεν είμαι εγώ, όταν με νεύρα αντιδρώ •
δε σε τιμάω λένε με τον τρόπο αυτό.
Αχ και να ήξερα που είσαι, πως περνάς •
σε ποιους καινούργιους γαλαξίες σεργιανάς.
Να γράψω ανούσιες οι λέξεις στο σωρό •
άναρχες σκέψεις τριβελίζουν το μυαλό .
Μέσα στο πλήθος τριγυρνώ, μέρη που σύχναζες γυρνώ•
με την ελπίδα μήπως και σε ξαναδώ.
Μέσ' του σπιτιού μας τη γλυκιά τη θαλπωρή •
η παρουσία σου είναι ακόμα αισθητή.
Γέλια, πειράγματα, χαρές, γίνανε μνήμες μακρινές •
φωτογραφίες σου θυμίζουν τις στιγμές.
Αχ και να ήξερα που είσαι, πως περνάς •
σε ποιους καινούργιους γαλαξίες σεργιανάς.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
