| |
Ήταν η δωδέκατη μέρα μιας Κυριακής του Μάρτη
λίγο καιρό μετά την απώλεια και της τελευταίας ελπίδας
όταν γεννήθηκε σε παλιό σπίτι πατριαρχικό
ενός μακεδονίτικου χωριού κοντά σε μεγάλο ποταμό.
Ανακάλυψε τον μικρόκοσμο του τόπου του με παιχνίδια στις αυλές
γεμάτες λουλούδια με βασιλικούς στις γλάστρες και μενεξέδες
αργότερα κατέβαινε στους κάμπους στους εύφορους μπαξέδες
Μετά έριξε σταγόνες γνώσης στο σπόρο της ζωής
και κοίταξε μακριά προς το νότο στον ορίζοντα της προσμονής.
Σάλπαρε με άνεμο ευνοϊκό κι έφυγε χωρίς να πει αντίο.
Σε κείνη την πλευρά του ποταμού ζούσαν χίλιοι νοματαίοι,
έμειναν λίγοι, ίσα με είκοσι,
η πλοκή με το χρόνο είναι πάντα συγκλονιστική
κλαίει και περιμένει στη σιωπή
έρχεται περπατώντας και φεύγει χωρίς αντίο να πει
μπαίνοντας από την πόρτα των δακρύων.
Η ομίχλη έχει απλωθεί στο σπίτι
πιο κάτω ένας εργάτης αμέριμνος σφυρίζει.
Θεσσαλονίκη 22 Ιουνίου 2025
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
