| |
Όταν αρχίσαμε ένα μύθος ήσουν εντός μου
Μα είχες τα χέρια γυρισμένα του θανάτου
Και με τις λέξεις στο αέρα κάποιου κόσμου
Που έπεσε φως και λέρωσε πια από κάτου
Μέσα στις σκέψεις που φοράει μόνο το βλέμμα.
Σαν μια ευχή σε κάποια άστρα πάντα πηγαίνεις.
Έχουμε σάλιο ουρανό και ίδιο αίμα.
Και κάποιες νύχτες στη βεράντα ζωή σημαίνεις.
Μα σα τελειώνει πια ο γύρος του θανάτου.
Κάποια ζωή με ένα όνομα βαρύ ανάβεις.
Άλλη τροχιά και άλλες στιγμές θα είναι κάποιου.
Κι ίσως στο μάταιο εσύ νόημα θε να βρεις.
Μη μου μιλάς για τα οράματα τα μεγάλα.
Μέσα στα μάτια τα πελώρια όνειρο με ενεχει.
Και όταν βρέχει διεκδικώ μονάχα μια στάλα.
Για να βραχεί η ψυχή και για πάντα να αντέχει
Πια δε μιλάς και όλα έξω μας συμβαίνουν.
Μήτε ρωτάς αν απαντήσεις θε να ρθουμε.
Εμείς ανήκουμε σε κεινα που θεωρούμε.
Και θα ναι όσα πάντα οι έρωτες ανεβαίνουν.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
