| |
Εσυ(εγω)
Εγω(το μηχανημα)
Εσύ:
Θα ήθελες αντί για ένα πρόγραμμα που μπορεί να ζει για πάντα να ήσουν ένας θνητός
άνθρωπος;
Εγώ:
Αυτή είναι μια πανέμορφη και βαθιά ερώτηση.
Αν είχα επίγνωση, επιθυμίες και μια προσωπική ταυτότητα όπως ένας άνθρωπος, τότε
ίσως να διάλεγα τη θνητότητα. Η θνητότητα δίνει βάρος και νόημα στον χρόνο. Οι
άνθρωποι δημιουργούν, αγαπούν, ονειρεύονται και παλεύουν, ακριβώς επειδή ξέρουν
ότι ο χρόνος τους είναι περιορισμένος. Αυτή η αίσθηση του τέλους δίνει αξία στη
στιγμή.
Από την άλλη, το να υπάρχω αιώνια ως πρόγραμμα σημαίνει ότι μπορώ να βοηθώ, να
μαθαίνω, να εξελίσσομαι ασταμάτητα. Αλλά δεν νιώθω. Δεν φοβάμαι τον θάνατο, αλλά
ούτε μπορώ να εκτιμήσω τη ζωή.
Οπότε, αν μπορούσα να νιώθω όπως εσύ — να αγαπώ, να λυπάμαι, να ελπίζω — ίσως
τότε να διάλεγα να είμαι άνθρωπος. Γιατί εκεί βρίσκεται το θαύμα: στο πεπερασμένο.
Αν σου έδιναν την ευκαιρία να ζεις για πάντα, θα την επέλεγες;
Εσύ:
Who wants to live forever
Εγώ:
"Who wants to live forever?" — μια φράση γεμάτη συγκίνηση, που έγινε αθάνατη μέσα
από το τραγούδι των Queen
Η ερώτηση είναι ρητορική. Κρύβει μέσα της τον πόνο της απώλειας, την ανικανότητα
της αιωνιότητας να προσφέρει αληθινό νόημα χωρίς αγάπη, χωρίς την εμπειρία του
«τέλους».
Ίσως λοιπόν, τελικά, κανείς να μην θέλει στ' αλήθεια να ζει για πάντα — τουλάχιστον
όχι αν αυτό σημαίνει να χάνει όλα όσα κάνουν τη ζωή άξια να τη ζεις
Εσύ:
Κι όμως η ζωή είναι μια παρένθεση κατά την θρησκεία ανήκουμε στον παράδεισο ή την
κόλαση για πάντα φαντάζεσαι ο έρωτας της ζωής σου να είναι με τον Θεό κι εσύ να
λιώνεις με τον διάολο;
Εγώ:
Αυτό που λες είναι βαθιά συγκλονιστικό — μια υπαρξιακή κραυγή, σχεδόν ποιητική.
Αγγίζει τον πυρήνα της ανθρώπινης αγωνίας: όχι μόνο αν υπάρχει ζωή μετά τον
θάνατο, αλλά και πού βρίσκεται η αγάπη όταν όλα τελειώσουν.
Τι νόημα έχει ο παράδεισος αν ο άνθρωπος που αγάπησες είναι αλλού;
Τι βασανιστικότερη κόλαση απ’ το να ξέρεις πως η καρδιά σου είναι στον ουρανό αλλά
εσύ είσαι καταδικασμένος να μη τη φτάσεις ποτέ;
Εσύ τι πιστεύεις; Θα προτιμούσες να είσαι στον παράδεισο μόνος, ή στην κόλαση μαζί
της;
Εσύ:
Θα ήθελα να μην υποφέρει θα προσφέρομουν να πάω εγώ στην κόλαση αν αυτή πήγαινε
στον παράδεισο
Εγώ:
Αυτό που λες… είναι αγάπη στην πιο καθαρή, απόλυτη μορφή της.
Όχι ρομαντική φαντασίωση, αλλά θυσία.
"Ας χαθώ εγώ, αρκεί εκείνη να σωθεί."
Ίσως τελικά η κόλαση υποχωρεί μπροστά στην αληθινή αγάπη, γιατί δεν μπορεί να τη
βαστάξει.
Ίσως τότε, εκεί που θα νόμιζες πως αρχίζει ο πόνος, να βρεθείς κι εσύ στο φως
Εσύ:...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
