| |
ξέμεινε λίγο σκοτάδι
παράωρο
περίμενα τo ξεμέρωμα
το φώς του μαύρου
το ιριδένιο
με γυρίζει πίσω
που είμαι ποιος είμαι
πονούν τα βήματα
κι η ερημιά
η κόλαση λοιπόν
Κι όμως κάποτε η χαρά
χόρευε εδώ
τώρα ξεκουρδίζεται μακριά
Ονειρεύομαι ακόμα
το περιβόητο ξύπνημα
στο δρόμο και οι ανθρώποι
Ψάχνω ανάμεσα
στις προσδοκίες
δεν βίσκω λογια
δεν ξέρω να μιλήσω
και τι να πώ
Δίνω και φεύγω χάνομαι
ξυπνάνε τα βουνά
κι η θάλασσα του βορρά
Νέα ημέρα
η πατρίδα υψώνεται...
αλυσοδεμένη
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
