τους δικούςμου και φίλους ο μέγας εχθρός τους αγόρασε γίναν εχθροίμου
ο κακός που το παραμικρό δεν του ανήκει τους έταξε όλα τα πάντα
ειν’εχθρόςσου κι ο φίλος που δέν σε πιστεύει σε κίνδυνο όλο σε βάζει
τους αγόρασε ο τρισκατάρατος με μονέδα κάλπικη βέβαια
με αγέρα γεμάτα ασκιά τους αγόρασε και με κούφια καρύδια
τους αξίζει στα δόντια να πέσουν του εχθρού - όμως τί έφταιξα για να τους χάσω;
τοσο άχρηστοι δέν με πιστεύουνε! πρεπει εγώ σε αυτούς να πιστέψω
τη μεγάλη ευλογία θα τους δώσω που αυτοί δεν τη θέλουνε και ούτε την ξέρουν
απ’ της Κίρκης τα μάγια που γίναν γουρούνια θα τους ξανακάνω ανθρώπους
άν όμως να φάνε επιμείνουν τα βόδια σ’αυτό δεν μπορώ να βοηθήσω
απ’ της πείνας το θάνατο υπάρχουν φρικτότεροι επώδυνοι και ντροπιασμένοι
και τα βόδια χωρίς να θανάτωναν ως το νόστιμον ήμαρ θα ζούσαν
(2025/6/8 ΝΙΡΓ!ΑΛΑ ΕΚΑΑΔΑςΙΙ μέρα νηστείας χωρίς ούτε κάν νερό)
(2025 Ιουνίου 29 οι 2 τελευταίοι στίχοι)
