| |
Στίχοι: Κωνσταντίνος Ντζούνης
Μουσική: Κώστας Πολυχρονόπουλος
Tο κρασί δεν γίνεται αίμα
στις ψυχές που έχουν άδειο βλέμμα
δύο ψέματα δεν κάνουν μια αλήθεια
χέρια απλώνονται ζητιανεύουν λίγη βοήθεια,
Τα δάχτυλά μας δεν αφήνουν σημάδια
στο κορμί που αγγίζουν μόνο για χάδια,
αν μας κοιτάς από εκεί ψηλά,
ο τροχός της ζωής μας γυρίζει όλο και πιο αργά,
Στα συντρίμια απ το παρελθόν
χτίζουμε πάλι μ' άγνοια το παρόν
κρύες στάχτες ο αέρας σκορπά
κοιταζόμαστε μα ποτέ κατάματα
Με διαβάζεις σα σελίδα ανοιχτή,
έχω κάτι να κρύψω, νιώθω να ΄μαι γυμνή,
αν μας κοιτάς από εκεί ψηλά
ο τροχός της ζωής μας αρχίζει να σταματά.
Δε κρυώνω μα νιώθω μόνη
'κει που πατάω έχουν ρίξει τη σκιά τους οι φόβοι
με τρομάζει αυτός ο κόσμος
μα δεν θα τρέξω με γιατρεύει ο χρόνος
Μένω έκπληκτη εγώ είμαι αυτή
κλείνω τα μάτια και το μέσα μπορεί να δει
αν είναι για καλό ή για κακό
θα αποφασίσουν οι άλλοι για αυτό,
Ονειρεύομαι ένα καινούργιο αύριο
που δεν θα πονάει απ΄ το χθές,
Ονειρεύομαι σε άσπρο και μαύρο,
το κόκκινο θυμίζει πληγές
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
