| |
Βάτα και κολλιτσίδες,
στουρνάρια βουνά,
αγκάθια, αγκαθια
ανελέητα,
με τρυπούν όλα
κι ανεβαίνω,
ανεβαίνω να φτάσω
στο ξάγναντο,
να φτάσω στην ιτιά
στο διάσελο.
Δεν μπορώ, πνίγομαι,
έφυγαν τα φεγγάρια
έδυσε ο ήλιος,
φουρτούνιασε η θάλασσα,
κύματα θεόρατα
κύματα μανιασμένα.
Βάτα και κολλιτσίδες,
δεν έχω ανάσα,
γδάρθηκαν τα χέρια μου
πονάω,
πονάω και συνεχίζω.
Άκου σου λέω
σκίστηκε το φουστάνι μου
το καθαρό το άσπρο,
έγινε χίλια
κομμάτια.
Στέγνωσε το στόμα μου
ούτε μια σταλιά νερό.
Κι ανεβαίνω
να φτάσω
να ξεχάσω
να μην είμαι εδώ,
με πονούν τ` ανθρώπινα.
Λασπώθηκα
σ` αγάπες δώθηκα,
κι άκου δεν αναπνέω,
άνοιξε το παράθυρο
να μπει λίγο φως
άνοιξέ το
να γίνει ο ήλιος
αδελφός .
7-7-2025
Αδαμοπούλου Γεωργία
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
