| |
Φλυαρώ για την χαρά της αφήγησης,
στριφογυρίζω τις λέξεις μήπως
και φανερώσουν το περιεχόμενό τους.
Διαρκής η μάχη ενάντια στο πρωτόγονο εγώ,
παντοτινά ανολοκλήρωτο το "άγαλμα",
μυριάδες τα ανεπαίσθητα χτυπήματα της σμίλης.
Το συλλογικό ασυνείδητο αντιστέκεται σθεναρά,
μα η πλάση φωτίζεται στον βαθμό που εξελίσσεται,
διότι εμείς είμαστε το σκαρπέλο, εμείς και το "άγαλμα".
Το μοιραίο δεν είναι πάντα και θυελλώδες.
Μπορεί να μοιάζει με μια ανάσα που έλειπε.
Άπειρες οι δυνατότητες
άπειρες και οι σκέψεις
που οδηγούν στην διέξοδο.
Αρκεί ένας περίπατος στην πλάνη,
για να γνωρίσουμε τον κόσμο,
διασχίζοντας το κατώφλι
προς την έξοδο,
απ' το βασίλειο των στεναγμών.
Άλλωστε η ομορφιά
είναι η αιωνιότητα
που κοιτάζεται στον καθρέφτη...
και ξεδιπλώνεται σαν ένα νούφαρο
με αναρίθμητα πέταλα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
