| |
Η μουσική της φύσεως
Άκου τον ήχο της βροχής και τού ανέμου.
Η φύσις ενώπιον ακήρυχτου πολέμου.
Κοίτα την αστραπή, το σύννεφο και πές μου...
Άν μάς γνωρίζεις πιά έτσι όπως γίναμε.
Εμείς πάντοτε και την ψυχή μας δίναμε.
Όμως αναίτια και τις πληγές μας ξύναμε...
Άκου την φύση πού την μουσική της παίζει
ίδια με της ζωής τα παραστρατήματα...
Όπου ο άνεμος βρυχάται και εμπαίζει
πάντα βλέπουμε τα αγριεμένα κύματα...
Και εμείς καθόμαστε γύρω στο τραπέζι
όλοι είμαστε μαζί θύτες και θύματα.
Όλοι είναι πιόνια σε μιά παρτίδα σκάκι.
Καί πηγαίνουν όπου φυσάει τ΄αεράκι.
Σαν αποτσίγαρα σβησμένα στο τασάκι...
Με όνειρα την ζωή μας ξεκινήσαμε.
Άλλα θέλαμε και άλλα όμως ζήσαμε.
Γιατί τις καρδιές μας πίσω τις αφήσαμε...
Άκου την φύση πού την μουσική της παίζει
ίδια με της ζωής τα παραστρατήματα...
Όπου ο άνεμος βρυχάται και εμπαίζει
πάντα βλέπουμε τα αγριεμένα κύματα...
Και εμείς καθόμαστε γύρω στο τραπέζι
όλοι είμαστε μαζί θύτες και θύματα...
Ό-λοι-εί-μα-στε-μα-ζί-θύ-τες-και-θύ-μα-τα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
