| |
Κι αν έπεσε ομίχλη και δεν βλέπεις
που βγάζει ο δρόμος που τραβάς
ρώτα το αστέρι
ρώτα τ΄αγέρι που τα σύνορα αψηφά
αν μπρος σου απλώνετε γκρεμός
αυτό θα ξέρει
Δες τα σημάδια που άφησαν οι άλλοι
άκου τη γη που ψιθυρίζει μυστικά
και μην φοβάσαι πως τα μάτια σου δεν βλέπουν
μόνο τα μάτια δεν σε βγάζουν στ΄ανοιχτά
Άφησε όλες τις αισθήσεις σου να νοιώσουν
Θα δεις πως δεν υπάρχει μοναξιά
είσαι κομμάτι του δρόμου που απλώνει
πέρα απ΄το θάνατο που αντίτιμο πληρώνει
να ζήσει μέσα σου ακόμα μια φορά
σαν φως που λιώνει
Μέσα σου κλείνεις άπειρες μορφές
πλανήτες ήλιους και αόρατες σκιές
ένα θεό που απ΄τη σάρκα σου γνωρίζει
τι είναι πόνος τι είναι αγάπη σαν αγγίζει
τον εαυτό του στις ανθρώπινες ψυχές
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
