| |
Από το ημερολόγιο ενός (τρελού) συνοδοιπόρου: Ημέρα 23η
Ημέρα 23η
Έβαλα το κουστούμι μου σήμερα...
σε λίγο έχω ραντεβού...
το βιογραφικό μου πρέπει να έκανε πάταγο...
τόσο εξειδικευμένο προσωπικό δύσκολα βρίσκεις σήμερα...
πόσα να ζητήσω;...
στην παλιά μου δουλειά έπερνα 55.000 €...
τον χρόνο...
μια αυξησούλα γύρω στο 20% κάνει;...
θα ζητήσω 65.000...
να μην γίνω και υπερβολικός...
οι σπουδές σπουδές μα...
και η ανεργία, ανεργία...
μόνο μην ρωτήσουν για την παλιά μου δουλειά...
γιατί με απόλυσαν...
έκανα λάθος λέει στους ισολογισμούς...
γιατί αυτοί δεν έχουν κάνει ποτέ τους λάθος;...
ένα τόσο δα λαθάκι ήταν...
εντάξει και μερικούς μήνες νωρίτερα...
όμως εκεί δεν έφταιγα εγώ...
η συνάδερφος δεν μου είχε δώσει το κείμενο με την σειρά...
και αυτοί πως κάναν έτσι...
για ένα λαθάκι...
εντάξει έκλεισε η θυγατρική στην Πάτρα...
έτσι κι αλλιώς θα έκλεινε...
λέγανε...
έτσι έγινα ξαφνικά το θύμα...
αυτό που όμως ποτέ δεν κατάλαβα ήταν...
γιατί χειροκροτούσαν οι συνάδερφοι μου όταν έφευγα;...
...
Μια βδομάδα πέρασε...
και δεν έχει πάρει ακόμη τηλέφωνο...
μόνο ένα γράμμα από τον δικηγόρο της...
θέλει διατροφή λέει...
για ποιόν λόγο;...
για το ότι την τάιζα τόσα χρόνια;...
και για τα παιδιά...
σπουδάζουν λέει και χρειάζονται χρήματα για βιβλία...
το αυτοκίνητο το πήρε έτσι κι αλλιώς...
τώρα λέει πρέπει να πάει στο συνεργείο...
και την νύφη θα την πληρώσω εγώ...
αυτό θα το δούμε...
μα ας μην συγχίζομαι τώρα...
πρέπει να ‘μαι ήρεμος...
...
παίρνω μαζί μου το τυχερό μου νόμισμα και φεύγω...
καλή μου επιτυχία...
τρεις βδομάδες διακοπούλες φτάνουν...
στην αρχή ήταν ωραία...
αλλά σιγά σιγά άρχισα να βαριέμαι...
και αν πιάσω δουλειά σίγουρα θα έχω ακόμη μια δυο βδομάδες φρί...
όχι ότι αμφιβάλλω...
για την αξία μου...
μα έχω λίγο τράκ...
κι αυτός ο λεκές στην γραβάτα...
κακός οιωνός...
μα τον κρύβει το σταυρωτό κουστούμι...
δεν μπορούσαν κι αυτοί να κάνουν το ραντεβού το πρωί...
απόγευμα βρήκανε;...
κι αυτό το χάμπουργκερ...
τι το ήθελαν το κέτσαπ;...
θα πρέπει να κάθομαι συνέχεια ίσια...
δεν πειράζει...
και στο σπίτι πάντα ίσια καθόμουνα...
σούζα...
και πάντα με την λίστα...
α! όλα κι όλα...
δεν είμαι τεμπέλης, μα μου είχε πάντα μια λίστα...
με το τι πρέπει να κάνω ακόμη στο σπίτι...
να μην ξεχάσω...
κι όσο έσβηνα από πάνω...
τόσο γέμιζε αυτή από κάτω...
όπως ο εκτυπωτής στην δουλειά...
με χαρτί χωρίς τέλος...
και να ο κήπος...
το ταβάνι θέλει βάψιμο...
ο φούρνος χάλασε...
η λάμπα έσβησε...
ο σκύλος χέστ@@@
και η λίστα όλο και πιο μεγάλη...
αλλά εγώ την είχα βρει την λύση...
έκανα μόνο ένα το πολύ δύο πράγματα την βδομάδα από την λίστα...
φαινόταν βέβαια πάντα γεμάτη...
όμως...
έτσι δεν είχε πια λόγο να την γεμίσει...
μόνο γκρίνιαζε...
πως δεν τελείωσα την λίστα...
αυτήν χωρίς τέλος...
...
ουπς...
η ώρα πέρασε...
πρέπει να πάω για δουλειά...
έτσι θα λέω τώρα...
για να μην το γρουσουζέψω...
για να δω στον καθρέφτη;...
ναι...
έτσι ακριβώς πρέπει να είναι ένας μελλοντικός μάνατζερ...
καλή μου τύχη λοιπόν...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
